உன்னையே நீ அறிவாய் ! (சீனர்களும் இன ஒற்றுமையும்) - பாகம் 3

காலனித்துவ ஆட்சியாளர்களான ஆங்கிலேயர்கள் கூலி வேலை செய்வதற்கு மிகவும் பொருத்தமானவர்கள் என்று தென்னிந்திய தமிழர்களை தேர்வு செய்து இந்த நாட்டிற்கு கொண்டு வந்தற்கான காரணங்களை ஆராயும்போது, "தமிழர்களிடையே இருந்த இன வேறுபாடுகளும், அதன் காரணமாக அவர்களிடையே இயல்பாக இருந்த ஒற்றுமை இன்மையும், பிரித்தாலும் இயல்புடைய ஆங்கிலேயருக்கு மிகவும் சாதகமாக அமைந்தது" என்று மலாயாவில் ஆரம்ப கால தமிழர்களின் நிலையை ஆராய்ச்சி செய்திருக்கும் ஒரு சமூக ஆய்வுத்துறை பேராசிரியர் கூறுகிறார்.

சமீப காலமாக மலேசிய தமிழர்களிடையே சிறிதளவு இன ஒற்றுமை ஏற்பட்டிருப்பதை நாம் உணர்ந்தாலும், சரித்திர கோணத்தில் இருந்து பார்க்கும்போது அடிப்படையில் நாம் ஒரு ஒற்றுமையற்ற இனமாகத்தான் என்றும் இருந்து வந்திருக்கிறோம்.

அதே சமயம், நம் இனத்திற்கு நேர் மாறாக இங்கு வந்து சேர்ந்த சீனர்களிடம் ஒருமைப்பாடு என்பது மிக, மிக அதிகமாகவே இருந்து வந்துள்ளது. எந்த சூழ்நிலையிலும் - அது விளையாட்டானாலும் சரி, தருமகாரியங்கள் என்றாலும் சரி, தொழில் சார்ந்த விஷயங்கள் ஆனாலும் சரி, பேரிடர்களின்போது வெளிப்படும் தனி மனித சேவைக் குணமானாலும் சரி, தம் சொந்த இனத்தை குறித்த எந்த நிகழ்வென்றாலும் உடனே அரவணைக்க, தோள் கொடுக்க அனைத்து சீனர்களும் ஒன்று திரண்டு விடுகின்றனர்.

பிற சில இனங்களுக்கும் இந்த இயல்பு வெகுவாக பொருந்தும் என்றாலும் சீனர்களிடம் இன ஒற்றுமை என்பது சந்தேகமில்லாமல் சற்று அதிகமாகவே தான் உள்ளது. இதற்கு பல காரணங்களை கூறலாம். ஆனால் அவை அனைத்திற்கும் மூல காரணம் என்ன வென்றால் பிற இனங்களோடு ஒப்பிடுகையில் சீன கலாச்சார, சரித்திர பின்னணியில் மக்களை பிளவு படுத்தகூடிய அடிப்படை அம்சங்கள் மிக மிக குறைவு என்பதுதான.

இனத்தால் சீனர்களில் 95 விழுக்காட்டினர் 'ஹான்' என்று அழைக்க படும் ஒரே இன வம்சாவழியைச் சேர்ந்தவர்கள். மொழி என்பதும் அதே போலத்தான். பேச்சளவில் பிரதேசத்திற்கு பிரதேசம் பாசைகள் வித்தியாச பட்டாலும் சீன மக்கள் அனைவரும் எழுதுவது, படிப்பது எல்லாம் 'மாண்டரின்' என்கிற ஒரே மொழியில்தான்.

மற்ற இனங்களைப் போல் மதத்தின் தாக்கமும் சீனர்களிடையே அதிகம் கிடையாது. சிலர் கிருஸ்த்துவம், பொளத்தம், தொளயிசம் என வெவ்வேறு மதங்களை தழுவியிருந்தாலும், பெரும்பாலான சீனர்கள் அன்றாட அடிப்படை வாழ்க்கை நிலையில் எந்த மதத்தையும் தழுவாதவர்களாகத் தான் இருப்பார்கள். அதனால் மதத்தை மையமாக கொண்டு சீனர்களிடம் எந்த பிளவும் ஏற்படுவதில்லை.

ஆக உண்மை என்னவென்றால், வாழ்க்கை தர வித்தியாசங்களை தவிர சீனர்களிடம் வேறு எந்த ஏற்ற தாழ்வுகளையும் ஒருவர் நடைமுறையில் பார்க்க முடியாது என்பதுதான்.

இந்தியர்களைப் போல் அல்லாமல், சீனாவில் தென் துருவத்தின் கடைசியில் உள்ள ஒரு ஆண், நாட்டின் வட துருவத்திலோ, மேற்கு துருவத்திலோ, கிழக்கு துருவத்திலோ உள்ள ஒரு பெண்ணை தாராளமாக திருமணம் செய்து கொள்ளலாம எனும் நிலைதான் என்றும் இருந்து வந்துள்ளது. அதே நிலைப்பாடு தான் மலேசியா, சிங்கப்பூர் போன்ற நாடுகளிலும்.


ஒரு திருமணத்தால் மொழிப் பிரச்சனை, இனப் பிரச்சனை, மத பிரச்சனை என்று எந்த பிரச்சனையும் சீனர்கள் இடையில் நடந்ததாக சரித்திரம் இல்லை.


இதனால்தானோ என்னவோ சீன தாய்தகப்பனமார் தம் வயதுக்கு வந்த பிள்ளைகளின் காதல்களுக்கு என்றுமே தடையாக நிற்பதில்லை. சீன இனத்தில் 95 விழுக்காட்டு திருமணங்கள் காதல் திருமணங்களாகவே தான் இருக்கும்.


சீனப் பிள்ளைகள் 14, 15 வயது முதலேயே ஆண் பெண் இரு சாராரும் ஊரே அறிய காதல் வய பட்டு விடுவதை நாம் யாவரும் கண் கூடாக கண்டிருக்கோம். காரணம் காதல் என்பது சீன கலாச்சாரத்தில் இலகுவாக ஏற்று கொள்ளப்பட வேண்டிய வாழ்க்கை இயல்புகளில் ஒன்றாகத் தான் காலங்காலமாக கருத பட்டு வந்திருக்கிறது.


(காதல் குறித்த அனுகுமுறையில், சீனர்களுக்கு நேர் மாறாக தமிழ் இனம் இருப்பதற்கான காரணம் என்னவாக இருக்கும் என்று நினைக்கிறீர்கள்? ஆம்! மறுபடியும் சாதியம் எனும் சாபம் தான் முன் நிற்கின்றது - "யாரோ, என்ன குலமோ, என்ன ஜாதியோ ?" என்கிற பயம்தான் தமிழ் பெற்றோர்கள் காதல் என்பதற்கு பயந்து நடுங்குவதற்கான அடிப்படை காரணம்).


மனிதருள் பிறப்பால் வேறுபாடுகள் கிடையாது என்பதே சீன கலாச்சாரத்தின் அடிப்படை மனிதநேயக் கூறு. இன்றும் சீனருள் ஒரு கடையின் முதலாளியும் தொழிலாளியும் ஒரே மேஜயில், ஒன்றாக உட்கார்ந்து ஒரே பாத்திரத்தில் வைக்க பட்டிருக்கும் சாப்பாட்டை பகிர்ந்து உண்பதை மலேசியா, சிங்கப்பூர், ஹாங் காங், வியட்னாம், சீனா போன்ற சீனர்கள் வசிக்கும் அத்தனை நாடுகளிலும் பரவலாக நாம் பார்க்கலாம்.

சீனர்களிடம் உள்ள இன ஒற்றுமையையும் அதனால் அவர்களுக்கு ஏற்படும் நன்மைகளையும் எத்தனையோ உதாரணங்கள் மூலம் என்னால் எடுத்து காட்ட முடியும். ஆனால் அந்த அளவு யோசித்து, சிரமம் எடுத்து எழுதி என்ன ஆக போகிறது ? இஙகு சீரியஸாசான எழுத்துக்களை படிப்பதற்கும் ஆளும் இல்லை, துணிந்து பின்னூட்டம் இடுவதற்கும் யார் மனதிலும் தைரியமும் இல்லை. எதோ உதாரணம் கொடுக்க வேண்டும் என்பதற்காக ஒரே ஒரு உதாரணத்தை மட்டும் கொடுத்து இந்த பாகத்தை முடித்து கொள்கிறேன்.

தென் கிழக்கு ஆசியா முழுவதிலும் சீன காப்பி கடைகள் உள்ளன. இந்த காப்பி கடைகள் பல வற்றில், கடை ஒரு சீனருக்கு சொந்தமானதாக இருக்கும், அல்லது ஒருவர் அக் கடையை மொத்த வாடகைக்கு எடுத்திருப்பார். மொத்த வாடகைக்காரிடம் சில்லரை வாடகையை பேசி கொண்டு, கடையினுல், சுவர்களுக்கு ஓரமாக 3 அடிக்கு x 6 அடியில் அலுமீனியத்தால் செய்ய பட்ட கவுண்டர்களை போட்டு கொண்டு ஒரு 10, 15 சீன அங்காடிகாரர்கள் வெவ்வேறு விதமான சீன பதார்த்தங்களை விற்று கொண்டிருப்பார்கள்.

ஒவ்வொருவருக்கும் தனி அடுப்பு, தனி கல்லா, பாத்திரங்கள் வைப்பதற்கு இடம் என்று எல்லாம் அவரவரின் அலுமீனிய கவுண்டருக்குள்ளேயே இருக்கும்.

கடைக்கு நடுவிலும், வெளியிலும் வாடிக்கையாளர்கள் உட்கார்வதற்கு ஏதுவாக மேசை, நாற்காலிகள் போடப் பட்டிருக்கும். மதியத்திலும், இரவு நேரங்களிலும் பார்த்தால் திருவிளா கூட்டம் போல் வாடிக்கையாளர்களின் கூட்டம் இந்த இடங்களில் அலை மோதும். ஒவ்வொரு நாலும் நூற்று கணக்கான வாடிக்கையாளர்கள் இந்த கடைகளுக்கு் வந்து உணவு அருந்தி செல்வர். கடையிலுள்ள அத்தனை அங்காடிகாரர்களுக்கும் வியாபாரம் நடந்து கொண்டுதான் இருக்கும்.

இதில் ஆச்சரிய பட வைக்கும் அம்சம் என்ன வென்றால், இத்தனை அமளி துமளியிலும் எந்த இரண்டு அங்காடிகாரர்கள் இடையிலும் எந்த பிரச்சனையும் நிகழாது. அந்த சிறு இடத்திற்குள் அத்தனை அங்காடிகாரர்களும் ஒற்றுமையாக வருடக் கணக்கில் தொழில் செய்து கொண்டிருப்பார்கள்.

இதை மேலோட்டமாக பார்த்தால் இதில் பெரிய ஆச்சரியம் இல்லையே என்று சொல்லத் தோன்றும். ஆனால் நன்றாக யோசித்து பாருங்கள் வாடிக்கையாளர் ஒருவர், அங்காடிகாரர்கள் 15 பேர். வாடிக்கையாளர் நாற்காலியில் உட்கார்ந்த பிறகே என்ன சாப்பிடலாம் என்று யோசித்து முடிவு எடுப்பார். அந்த சிறிது நேரத்தில் வாடிக்கையாளரின் கவனத்தை நம் பக்கம் திருப்ப வேண்டும். ஆனால், அது அப்பட்டமாகவும் தெரிய கூடாது, மற்ற அங்காடிகாரகளுக்கும் இடங் கொடுக்க வேண்டும், குரலை சற்று உயர்த்தினாலும் அநாகரீகமாக போய்விடும், இதற்கு நடுவில் வாடிக்கையாளரின் ஆர்டரைப் பிடிக்க வேண்டும்.

அனுசரித்து போகும் இயல்பு இருந்தால் மட்டுமே இந்த மாதிரியான சூழலில் ஒருவர் குப்பை கொட்ட முடியும். அது சீனர்களிடம் மிக அதிகமாகவே உள்ளது.

நம் இனத்தவரால் இந்த மாதிரி சூழ்நிலையில் வியாபாரம் செய்ய முடியும் என்று நினைக்கிறீர்களா? 15 தமிழ் அங்காடிகாரர்கள் ஒரே இடத்தில் வியாபாரம் செய்வதை விட்டுவிடுங்கள், அதெல்லாம் பகல் கனவு. இரண்டு தமிழர்களால் இந்த மாதிரி ஒரு சூழ்நிலையில சண்டை சச்சரவு இல்லாமல் வியாபாரம் செய்ய முடியும் என்று நினைக்கிறீர்களா ? முடியும் என்று நினைத்தால் பின்னூட்டம் வழி 'முடியும்' என்று சொல்லுங்கள்.